بنی آدم اعضای یکدیگرند ........... که در آفرینش ز یک گوهرند!
اگر بود سعدی در این روزگار ....... نمیگفت هرگز سخن زین قرار!

به دنیای بیداد بیدادگر ............... که فرمان نگیرد طفل از پدر!
یکی گرد نان دیگری گرد زر .......... یکی غرق نعمت یکی دربدر !...

به این بی خدایان قهّار مست ....... که در عین نعمت نگیرند دست!
که گفته ست اعضای یک پیکرند ..... که گفته ست اینان ز یک گوهرند!

به دزدان کفتار کودک فروش .......... که آرند دل مادران را به جوش!
به آن شیخ زن باره ی پست کار ..... کجا گفته است ذات خداوندگار!
ز یک گوهرست و ز یک پیکرست ..... به آدم که در اصل دیو و دَد ست!

الا سعدی ای شیخ والا مقام ..... که تا زندگانیست بر تو سلام!
در این روزگاری که آدم کم است ..... یکی خودسر است و یکی خود پرست!
ندانم هنوزم بر این باوری ......... که گوهر ستیزان کنند گوهری!